Τρεις κρυφές παγίδες που «φουσκώνουν» τα δάνειά μας

Τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα παρουσιάζουν λύσεις που φαντάζουν δελεαστικές: μικρότερες δόσεις, περίοδοι χάριτος, ενοποίηση χρεών. Όμως πίσω από αυτές τις “ευκολίες” κρύβονται παγίδες που εν τέλει οδηγούν σε πολύ μεγαλύτερο κόστος για τον δανειολήπτη.

Ενώ οι διαφημίσεις υπόσχονται ανακούφιση, η πραγματικότητα είναι πως μικρές αλλαγές στους όρους ή καθυστερήσεις μπορούν να εκτοξεύσουν τις χρεώσεις και τους τόκους. Οι συμβάσεις συχνά περιλαμβάνουν ψιλά γράμματα που ελάχιστοι διαβάζουν, αλλά σχεδόν όλοι πληρώνουν.

Επιμήκυνση δανείου: Ανάσα σήμερα, κόστος αύριο

Μία από τις πιο συνηθισμένες επιλογές δανειοληπτών που δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις μηνιαίες δόσεις είναι η επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου. Η κίνηση αυτή μειώνει μεν το ποσό της μηνιαίας δόσης, όμως αυξάνει σημαντικά το συνολικό ποσό που θα καταβληθεί στην τράπεζα λόγω των επιπλέον τόκων.

Για παράδειγμα, ένα στεγαστικό δάνειο 100.000 ευρώ με επιτόκιο 4,2% και διάρκεια 20 ετών συνεπάγεται μηνιαία δόση περίπου 925 ευρώ και συνολικούς τόκους 72.000 ευρώ. Αν επιμηκυνθεί στα 25 χρόνια, η δόση μειώνεται σε περίπου 808 ευρώ, αλλά οι τόκοι αυξάνονται σε πάνω από 92.500 ευρώ. Σε διάρκεια 30 ετών, οι συνολικοί τόκοι εκτοξεύονται σε πάνω από 114.000 ευρώ. Δηλαδή, πληρώνει κανείς σχεδόν 43.000 ευρώ παραπάνω μόνο και μόνο για να μειώσει τη μηνιαία επιβάρυνση.

Αναχρηματοδότηση δανείων: Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Άλλος συχνός μηχανισμός είναι η αναχρηματοδότηση, δηλαδή η ενοποίηση πολλών οφειλών σε ένα νέο δάνειο. Στην πράξη υπόσχεται ευκολότερη διαχείριση του χρέους, ένα ενιαίο επιτόκιο και μία μόνο δόση. Όμως το κόστος μπορεί να αποδειχθεί πολύ υψηλό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Νέος ΚΟΚ: Η μεγάλη αλλαγή στην πληρωμή των προστίμων – Πως θα γίνεται

Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει υποχρεώσεις ύψους 17.800 ευρώ από κάρτες και καταναλωτικά δάνεια και τις ενσωματώσει σε ένα νέο δάνειο 6ετούς διάρκειας με επιτόκιο 14%, θα πληρώσει επιπλέον τόκους που ξεπερνούν τα 8.600 ευρώ. Δηλαδή, πάνω από 48% του αρχικού χρέους προστίθεται ως κόστος. Αν και αποφεύγεται ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ και διατηρείται το πιστωτικό προφίλ, η οικονομική επιβάρυνση είναι τεράστια.

Τροποποιήσεις και καθυστερήσεις: Ακριβά ψιλά γράμματα

Ακόμη και η παραμικρή αλλαγή στους όρους του δανείου φέρει μαζί της χρεώσεις. Για τροποποίηση της διάρκειας αποπληρωμής, ο δανειολήπτης θα πληρώσει 60 ευρώ για αύξηση ή 150 ευρώ για μείωση. Αν αλλάξει ο εγγυητής ή ζητηθεί άρση προσημείωσης, το κόστος μπορεί να φτάσει τα 50 ευρώ και άνω.

Σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμών, ενεργοποιούνται οι λεγόμενοι τόκοι υπερημερίας, οι οποίοι μπορεί να είναι έως και 2,5% πάνω από το κανονικό επιτόκιο. Έτσι, ακόμα και μικρές καθυστερήσεις μετατρέπονται σε σημαντικές επιβαρύνσεις, δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο την εξυπηρέτηση του δανείου.

Τι πρέπει να προσέχουν οι δανειολήπτες

Οι δανειολήπτες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί πριν επιλέξουν οποιαδήποτε λύση για τη διαχείριση των οφειλών τους. Οι ευκολίες που προβάλλονται από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι πολλές φορές παγίδες, οι οποίες δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά.

Πριν υπογράψουν οποιαδήποτε σύμβαση ή αλλαγή, πρέπει να διαβάζουν προσεκτικά όλους τους όρους, να ζητούν επεξηγήσεις και να υπολογίζουν το τελικό κόστος με κάθε εναλλακτικό σενάριο. Η λήψη απόφασης με μόνο γνώμονα τη μείωση της δόσης, μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη επιβάρυνση πολλών χιλιάδων ευρώ.

Η ευελιξία, όπως παρουσιάζεται, συχνά έχει τίμημα – και αυτό δεν είναι πάντα ξεκάθαρο από την αρχή.