Τέλος επιτηδεύματος: Ποιοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν έως 1.000 ευρώ

Από το 2025 και έπειτα, οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα χρειάζεται να καταβάλουν το επιπλέον αυτό ποσό, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την πραγματική τους επιχειρηματική δραστηριότητα, τα έσοδα ή τα έξοδά τους. Η φετινή χρονιά (2024) ήταν η τελευταία φορά που πληρώθηκε το τέλος επιτηδεύματος, και πλέον το τέλος αυτό μπαίνει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Αντίθετα, οι επιχειρήσεις, όπως φαίνεται, θα συνεχίσουν να επιβαρύνονται με το τέλος επιτηδεύματος για κάποιο διάστημα ακόμα. Αναμένονται τουλάχιστον ένα ή δύο χρόνια, κατά τα οποία οι επιχειρηματίες θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν τον μνημονιακό φόρο. Ωστόσο, η κατάργηση του τέλους για τις επιχειρήσεις φαίνεται να είναι κοντά, και πιθανότατα, από το 2027, δεν θα χρειαστεί να το καταβάλουν ξανά.

Αυτό σημαίνει ότι το 2025, πάνω από 735.000 ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, ατομικές επιχειρήσεις και εργαζόμενοι με “μπλοκάκι” θα απαλλαγούν από την υποχρέωση να πληρώνουν το τέλος επιτηδεύματος. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα για τη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης, καθώς πολλοί από αυτούς δεν είχαν καμία σύνδεση με τη λειτουργία της επιχείρησής τους ή τα οικονομικά της αποτελέσματα.

Σύμφωνα με τον νέο νόμο που ψηφίστηκε, το τέλος επιτηδεύματος καταργείται για:

• Ελεύθερους επαγγελματίες και επιτηδευματίες, με τη φορολογική επιβάρυνση να μειώνεται τουλάχιστον κατά 325 ευρώ. Η κατάργηση αφορά επίσης και τα υποκαταστήματα των επιτηδευματιών, για τα οποία το ποσό του τέλους ήταν 300 ευρώ.
• Φυσικά πρόσωπα που αποκτούν εισόδημα από ατομική επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ή ελευθέριο επάγγελμα και έχουν έγγραφη σύμβαση με έως τρία φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή εάν το 75% των ακαθάριστων εσόδων τους προέρχεται από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο. Το ετήσιο κέρδος αυτών των φορολογουμένων κυμαίνεται από 400 έως 500 ευρώ.

Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, δεν θα ισχύει το ίδιο για όλους. Ορισμένοι επαγγελματίες θα συνεχίσουν να πληρώνουν το τέλος επιτηδεύματος, καθώς η κατάργηση αφορά συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελματιών και επιχειρήσεων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Άσχημη εξέλιξη με τον καφέ – Ανεβαίνει και άλλο η τιμή του

Σύμφωνα με τη διάταξη του νέου φορολογικού νόμου, ο χάρτης με τους υπόχρεους και το ύψος του τέλους επιτηδεύματος διαμορφώνονται ως εξής:

– Τα νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που έχουν την έδρα τους σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους υποχρεούνται σε καταβολή ετήσιου τέλους επιτηδεύματος ύψους 800 ευρώ ετησίως.

– Τα νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους καταβάλλουν 1.000 ευρώ ετησίως.

– Για κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα το τέλος ανέρχεται σε 600 ευρώ ετησίως και για κάθε υποκατάστημα που συστήνεται από αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία σε 300 ευρώ ετησίως. Ως υποκατάστημα νοείται κάθε επαγγελματική εγκατάσταση του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας στην ημεδαπή, εκτός της έδρας της επιχείρησης, στην οποία ενεργείται παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα. Δεν λογίζονται ως υποκαταστήματα, για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος, οι προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και οι πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις, που λειτουργούν για χρονικό διάστημα μέχρι 30 ημέρες, οι επαγγελματικές εγκαταστάσεις που στεγάζονται σε διαφορετικούς ορόφους, συνεχόμενους ή μη, του ίδιου κτιριακού συγκροτήματος, οι εγκαταστάσεις τουριστικών καταλυμάτων εντός παραδοσιακών κτισμάτων που λειτουργούν σε ξεχωριστά κτίρια, αλλά με ενιαία άδεια λειτουργίας, η οποία εντάσσεται ως ενιαία εγκατάσταση στην ίδια τουριστική μονάδα, καθώς και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις.

– Οι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες που έχουν την έδρα τους σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά με πληθυσμό έως 200.000 κατοίκους καταβάλλουν τέλος ύψους 400 ευρώ ετησίως.

– Για αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες που έχουν την έδρα τους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους το ποσό ανέρχεται σε 500 ευρώ ετησίως.

Σε περίπτωση διακοπής της δραστηριότητας ή αδράνειας κατά τη διάρκεια του φορολογικού έτους, το τέλος επιτηδεύματος περιορίζεται ανάλογα με τους μήνες λειτουργίας της επιχείρησης, ενώ χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 15 ημερών λογίζεται ως μήνας.

Ποια νομικά πρόσωπα γλιτώνουν το τέλος

– Νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες που αυξάνουν κατά 3/12 τουλάχιστον τον μέσο αριθμό εργαζομένων με σχέση εργασίας πλήρους απασχόλησης σε ένα έτος, συγκριτικά με το προηγούμενο έτος, υπό την προϋπόθεση ότι τα ακαθάριστα έσοδά τους κατά το φορολογικό έτος για το οποίο χορηγείται η εξαίρεση δεν υπερβαίνουν τα 2 εκατ. ευρώ. Σημειώνεται ότι το περυσινό έτος 65.000 επιχειρήσεις επωφελήθηκαν και απαλλάχθηκαν από το τέλος επιτηδεύματος, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ και του συστήματος “Εργάνη”, καθώς αύξησαν το προσωπικό τους. Οι 65.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις που γλίτωσαν από το τέλος επιτηδεύματος ενημερώθηκαν από την ΑΑΔΕ μέσω e-mail, ενώ εκατοντάδες έχουν υποβάλει ένσταση, καθώς, σύμφωνα με αυτές, τήρησαν τους όρους και αύξησαν το προσωπικό τους. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, δικαιούχοι της εξαίρεσης είναι φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, ανεξάρτητα από τον τρόπο τήρησης των βιβλίων τους. Όπως φαίνεται, τα κίνητρα φέρνουν αποτελέσματα, κάτι όμως που θα πρέπει να συνεχιστεί για να γλιτώσουν το τέλος. Δηλαδή οι επιχειρήσεις και οι επιτηδευματίες που γλίτωσαν το τέλος επιτηδεύματος το 2023, επειδή αύξησαν τις θέσεις πλήρους απασχόλησης, δεν σημαίνει ότι θα απαλλαγούν και το 2025. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει εκ νέου να αυξήσουν το προσωπικό τους για να γλιτώσουν το τέλος επιτηδεύματος.

– Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί.

– Οι σχολικοί συνεταιρισμοί.

– Οι Φορείς Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας με τη μορφή Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης ή Συνεταιρισμού Εργαζομένων.

– Τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που βρίσκονται σε εκκαθάριση, πτώχευση ή αδράνεια.

– Τα νομικά πρόσωπα και οι νομικές οντότητες που ασκούν τη δραστηριότητά τους σε χωριά με πληθυσμό έως 500 κατοίκους και σε νησιά κάτω από 3.100 κατοίκους, εκτός εάν πρόκειται για τουριστικούς τόπους.