Μονόδρομος η αλλαγή στην αντιπολίτευση…

Τα φαινόμενα αλαζονίας από την κυβέρνηση είναι πιο έντονα αφού λίγα πράγματα μπορεί να την κρατήσουν on alert!

Mε τόσα ανοιχτά μέτωπα (ακρίβεια, αγροτικές κινητοποιήσεις) η κυβέρνηση προωθώντας το μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα (Πανεπιστήμια, Πολεοδομία, Δικαιοσύνη, ομόφυλα κ.λπ.), βλέπει τις αντιδράσεις να μένουν μονάχα στα social media αφού κάποιος άλλος να ορθώσει δυνατή φωνή απέναντι της, δεν υφίσταται.

Ο Τσίπρας έφυγε, ο Κασσελάκης ήρθε, διάσπαση συντελέστηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η πολιτική μανιέρα δεν άλλαξε, ειδικά όταν βλέπουμε πως και στο ΠΑΣΟΚ παρατηρείται κενό εξουσίας με τον Ανδρουλάκη να κρίνεται ολιγοβαρής.

Όλοι είχαν την ευκαιρία τους, κανείς δεν αποδείχθηκε καλύτερος αντίπαλος για τον πρωθυπουργό.

Η κεντροαριστερά εξακολουθεί να πελαγοδρομεί με χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις απήχησης στο εκλογικό σώμα, ενώ τις προάλλες διαβάζοντας τις τοποθετήσεις των ομιλητών από τα τρία κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) για το ποιος θα μπορούσε μελλοντικά να σταθεί απέναντι στον πρωθυπουργό φάνηκε πως υπάρχει σοβαρό έλλειμμα αυτοκριτικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Καιρός: «Συναγερμός» Καλλιάνου για αφρικανική σκόνη – Τι έρχεται

Ακούσαμε πάλι κορώνες κι έναν αέναο καταγγελτικό λόγο που είναι ίδιος και απαράλλαχτος εδώ και δεκαετίες, απέναντι στην άσκηση πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση.

Το ζητούμενο εκτός από την εξεύρεση ενός αντι-Μητσοτάκη είναι ο εκσυγχρονισμός και η μελέτη των νέων συνθηκών και απαιτήσεων που έχουν δημιουργηθεί στην κοινωνία.

Η ανακύκλωση της μιζέριας και τετριμμένα συνθήματα του τύπου «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» όχι μόνο δεν είναι γόνιμα αλλά οδηγούν τους πολίτες να αποστρέψουν το βλέμμα όχι μόνο από τα κόμματα αλλά και γενικότερα από την πολιτική, δείτε το ποσοστό αποχής από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και αναλογιστείτε τι ύψη θα φτάσει σε αυτές για την Ευρωβουλή που έπονται.

Νέες ιδέες, ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες για το σύνολο της κοινωνίας και της δημόσιας ζωής με όρους όμως του αύριο περιμένει ο πολίτης από την αντιπολίτευση!